دلت گرفته٬حوصله ی هیچکسو نداری،از زمین وزمان بیزاری،حتی با خودت قهری،از همه چیز گله وشکایت داری،زندگی رو هیچ وپوچ میدونی ،احساس می کنی عمرت بیهوده تلف شده،فرصت ها رو از دست دادی ودیگه زمانی برای جبران نمونده،می پرسی چرا به دنیا اومدم؟چرا اینقدر بیچاره ام؟چرا بین این همه آدم فقط من؟خلاصه زانوی غم در بغل می گیری و میشی زهر مار.........
اما اینجورام که فکر میکنی نیست.زنذگی بالاو پایین،زشتی وزیبایی داره.آخه تازشتی زندگی رو نبینی،قشنگیش به دل نمیشینه.تاسختیشو حس نکنی،از راحتیش لذت نمی بری..........من که میگم :
زندگی
بافتن رویاهاست
یافتن آرزوهاست
کاشتن خاطره هاست
داشتن تجربه هاست
زندگی
دل بستن،دل بریدن
دل به این دنیا سپردن
دل از این دنیا بریدن
زندگی
بوی خوش پونه ی وحشی شناور،
در خنکای پاکی رود
یک لحظه لمیدن در سایه نخلی
در گرمای تفتیده ی جنوب
زندگی
آغوش بی دغدغه ی مادر
سرخی سیلی خشم پدر
زندگی
شعله ی شمعی ست بر کیک تولد
سوختن شمعی ست بر تارک قبر
زندگی
مثه یه قصه ست
یکی بود یکی نبود،زیر گنبد کبود اول قصه ست
قصه ی ما به سر رسید،کلاغه به خونه ش ......
رسید یا نرسید ............نمیدونم آخر قصه ست
زندگی پنجره یست رو به آفتاب
سفریست رو به مهتاب
سکوت شب وپرسه ی کرم شبتاب......
زندگی
باران عشق است وسیراب دشت
باران سیل است وغارت دشت
زندگی سرشار لحظه هاست،فرصتهاست.........
خوب وبدش،ماندگاریش............دست ماست!!!!!!!!!!!!!
(سهیلا)
و سهراب زیباتر می گه:
زندگی رسم خوشایندی است.
زندگی بال وپری دارد با وسعت مرگ،
پرشی دارد اندازه ی عشق.
زندگی چیزی نیست،که لب طاقچه ی عادت از یاد من وتو
برود.
جای دیگه می گه:
زندگی خالی نیست:
مهربانی هست،سیب هست،ایمان هست
آری
تا شقایق هست ،زندگی باید کرد.
********************
واما سیاوش کسرایی هنرمندانه می گه:
آری،آری
زندگی زیباست،
زندگی آتشگهی دیرنده پا برجاست
گر بیفروزیش، رقص شعله اش در هر کران پیداست
ورنه خاموش است و
خاموشی گناه ماست.
********************
و فروغ میگه:
زندگی شاید،
یک خیابان درازست که هرروز زنی با زنبیلی از آن می گذرد
زندگی شاید،
ریسمانی ست که مردی با آن خود را از شاخه می آویزد
زنذگی شاید طفلی ست که از مدرسه بر می گردد...............
خوب ،دوستان شما بگین که زندگی چیه؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
********************
شعر یه دوست که افتخار داد که من اینجا بنویسم.
اشتیاق
کودک بودم وبعد بهار
نرم چون پرونه ای
خفته بر گلبرگ احساس
نوازش می شدم
آرام،آرام
با دستان مادر
کجاست خلوت کوچه ای
که مرا به اشتیاق،
فرا خواند
وبا پرواز چلچله ها
از خویشتن رهایم سازد
کجاست درازای خیابانی
که در تکرار مداوم قدمهایم
به سوی خانه ی دوست
لحظه ها را فراموشم سازد
افتاده ام به پایبوس گهواره کودکانه ام
زنگوله ی نیاز را
با یادتان به صدا در می آورم
(رضا موسوی)
سلام
امیدوارم که همیشه خوش باشین و موفق در کارهاتون
وبتون زیباست و با بقیه فرق داره
من مدتی اپ نکردم اگه دوست داشتین سر بزند
راستی میتونم ایدی شمارو داشته باشم
بدرود
زندگی چیزی نیست که لب طاقچه عادت از یادمن و تو برود
زندگی جذبه دستی است که می چیند
زندگی نوبر انجیر سیاه در دهان گس تابستان است
زندگی بعد درخت است به چشم حشره
زندگی تجربه شب پره در تاریکی است
زندگی حس غریبی است که یک مرغ مهاجر دارد
زندگی سوت قطاری است که درخواب پلی می پیچد
زندگی دیدن یک باغچه از شیشه مسدود هواپیماست
خبر رفتن موشک به فضا
لمس تنهایی ماه
فکر بوییدن گل در کره ای دیگر
زندگی شستن یک بشقاب است
زندگی یافتن سکه دهشاهی در جوی خیابان است
زندگی مجذور آینه است
زندگی گل به توان ابدیت
زندگی ضرب زمین در ضربان دل ما
زندگی هندسه ساده و یکسان نفسهاست
همینطور که میدونی این شعر مال سهرابه
آخه تو هروقت مینویسی من کم میارم و احساس میکنم بی سوادم که بحق هم چنین است به همین خاطر دست به دامن سهراب جون شدم
سلام.
کاش من همینقدر شاد و سرزنده بودم. به نظر تو کسی که از بقیه حساس تره و بنابرین غما بیشتر روش تاثیر میذارن، چیه؟
سلام..زندگی تکرار است...تکراری خسته کننده که کسی در آن جرات اعتراض ندارد..بازیگران خوب این فیلم تکراری آهسته و بی صدا کم میشن...راستی دل آدم چقدر بزرگه....زندگی آهی کشیدن روبروی شیشه ای سرد است...ولی با اینحال باز هم دل کندن ازش سخته....
ُمرسی
سلام دوست عزیز.واقعاّ وبلوگ قشنگی دارید.امیدوارم که از این هم بهتر بشه.موفق باشین.ممنون از شعرهای زیباتون.