در واپسین روزهای دلواپسی
زمستان
پنجره ی نگاهم رو به سایه ی بهاراست
گفتم بهار می آید...
دل بهاری می شود
فکر آفتابی می شود
عشق جوانه می زند
امید قد می کشد
* * * * * * * *
گفتم بهار می آید
آسمان می درخشد،می غرد
ابر ایثار می کند
غنچه می خندد
شقایق سرخ می شود
دشت سر سبز می شود
* * * * * * * *
........بهار آمد و
از سرسبزی نشانی نیست
شاید راه را گم کرده است!
آسمان ابریست واز باران نشانی نیست
شاید باران را باد برده است!
دشت تشنه است و از آب نشانی نیست
شاید آب راسنگ خورده است!
کارون جاری یست واز موج نشانی نیست
شاید موج راخواب برده است!
تا کی شاهد هاله ای از بهار،
سایه ای از بهار خواهم بود!!!!
( سهیلا اسفند۸۶)
بهاریه
تا دریا دل باشی و
از شوره زار بخت
بگذری،
آرام،آرام
جان می گیری و
بزرگ می شوی.
صبح
شیرین وشاد
از رویایی کودکانه
در عطر بهار
بر می خیزی و
گمان می داری
که روزگار دیگریست
وبه راه می افتی ...
غروب
پیش از تصوردیدار
در غبارغربت واندوه
باز می گردی و
ترانه ات را
ساز می کنی ؛
وقتی که عشق
این پروانه ی سرخ مست
این شبگرد عاصی در به در
راهی
نمی یابد و
آواره می ماند
در زمهریر تاریکی
بی روشنای زندگی آیا
از نخستین فصل
دیگر
چه مانده است؟
( حسین محمودی )
نوروز بر بر همه ی دو ستان مبارک باد